یکی از چالش های اساسی اپراتورهای موبایل با افزایش ترافیک داده و صوت در نسل های جدید مخابرات، ایجاد ظرفیت بکهال سایت های مخابراتی در مناطق مختلف شهری، روستایی، تونل ها، جاده ها و … بوده است.
لینک های بکهال به سه دسته لینک های سیمی شامل فیبر نوری و کابل های مسی، لینک های بی سیم شامل لینک های مایکرویو (۷-۴۰ GHz)، V-band (60 GHz) و E-band (۷۰/۸۰ GHz) و لینک های ماهواره ای تقسیم بندی می شوند. این لینک های مختلف براساس میزان ظرفیت قابل ایجاد، مدت زمان پیاده سازی، هزینه های سرمایه گذاری، رنج پوشش دهی و … در مناطق مختلف قابل استفاده هستند.
به نقل از گزارش Mobile backhaul options (GSMA) نمودار زیر مقایسه ای از لینک های بکهال استفاده شده در سایت های موبایل را در سال ۲۰۱۷ و پیش بینی استفاده از لینک های بکهال مختلف در سال ۲۰۲۵ را نشان می‌دهد. مطابق نمودار مشخص است که با افزایش ضریب نفوذ فیبر در کشورهای مختلف، استفاده از فیبر به عنوان بکهال بیشتر خواهد شد و به میزان تقریبا برابری با لینک های مایکرویو خواهد رسید. به علاوه استفاده از لینک هایی با امواج میلی متری نیز حدودا ۳ برابر خواهد شد.
با رشد توسعه شبکه ۵G، لینک های V-band و E-band مورد توجه اپراتورهای مختلف قرار گرفته اند. این لینک های مخابراتی با ایجاد ظرفیت ۱۰-۲۵ Gbps گزینه مناسبی برای پشتیبانی از سرویس های پر ظرفیت ۵G هستند.
مزیت اصلی این لینک ها، هزینه بسیار کمتر نسبت به فیبر است. با توجه به اینکه ایجاد لینک های فیبر نیازمند عملیات کندن زمین و استقرار لینک در مسیرهای طولانی است، استفاده از لینک های بی سیم این مشکلات را حل خواهد کرد. به علاوه استفاده از تکنیک هایی مانند MIMO سبب افزایش ظرفیت لینک های بی سیم می شود.
به نظر می رسد با توجه به هزینه های بالای فیبر و ضریب نفوذ پایین آن در کشورهای در حال توسعه، استفاده از بک هال امواج میلی متری و مایکرویو در سال های اولیه توسعه ۵G، می تواند پاسخگوی مناسبی برای ایجاد شبکه باشد.